Morgenstern
Moderator
Dołączył: 15 Sty 2009
Posty: 2705
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 1/5
Skąd: Lublin
Płeć: 
|
 Wysłany: Sob 11:02, 11 Lip 2009 Temat postu: A. Radwańska: Nie jestem wróżką |
|
|
| Cytat: | - Powtórzyłaś na turnieju wimbledońskim wynik z zeszłego roku. Jesteś z tego zadowolona?
- Oczywiście, ćwierćfinał Wielkiego Szlema to jednak jest sukces. Chociaż miałam trudne losowanie i w meczach drugiej oraz trzeciej rundy było ciężko, poszczególne sety były zacięte, to osiągnęłam satysfakcjonujący rezultat.
- Mecze z Chinkami kosztowały sporo wysiłku...
- Tak. Pojedynek drugiej rundy mógł się skończyć o wiele wcześniej, a zrobił się z niego mały horror. Natomiast Na Li to zawodniczka wysokiej klasy i mecz z nią po prostu nie był łatwy. Zresztą ogólnie Chinki to trudne przeciwniczki, dlatego wygranie z dwoma zawodniczkami z tego kraju podczas jednego turnieju to duży sukces.
- Po ćwierćfinale powiedziałaś, że z tak grającą Venus Williams nie ma szans na zwycięstwo. Naprawdę?
- Jeżeli jest w formie i ma swój dzień, to ciężko jest cokolwiek zrobić. Ona gra najlepiej na trawie, o czym świadczy fakt, że triumfowała w Wimbledonie już pięć razy.
- Po tym spotkaniu twój tata i trener na łamach jednej z gazet mocno skrytykował cię za ten występ, na co ty odpowiedziałaś, że to takie "gadanie z boku". Może przydałoby ci się więcej właśnie takiej sportowej złości na korcie?
- Każdy krytykuje, każdy ocenia. Dziennikarze podchodzą do taty zaraz po meczu, kiedy nie panuje nad emocjami, a wiadomo, że jest bardzo nerwowy, coś wtedy powie, ja coś odpowiem, a tak naprawdę jest to sprawa pomiędzy nami. Po pierwsze, dziennikarze nie powinni wchodzić w nasze relacje po spotkaniach, a z Venus, jak mówiłam już wcześniej, nie mogłam za bardzo nic zrobić, ona grała po prostu tego dnia za dobrze.
- Przed Wimbledonem był turniej w Eastbourne. Nie obroniłaś w nim trofeum z zeszłego roku, ale na korcie spotkałaś się ponownie z Urszulą. Venus, zapytana o to, jak jej się gra z siostrą, odpowiada, że ciężko, bo nie chce, aby Serena cierpiała. Ale przecież każda z was gra po to, by zwyciężyć.
- Między nami, między tymi meczami jest jednak mała różnica: myśmy grały w I rundzie, a one w finale Wimbledonu (śmiech). To są trochę inne pojedynki, gdy gra się z kimś, z kim się cały czas trenuje. Najlepiej wtedy spotkać się w finale, bo już później nie można.
- To kiedy możemy się spodziewać finału, w którym wystąpią siostry Radwańskie?
- Nie wiem, ja wróżką nie jestem.
- Zeszły rok miałaś bardzo udany, trzy wygrane turnieje WTA, awans do "10" w rankingu. Rozbudziłaś tym samym apetyt kibiców, dla których niedługo może się okazać, że ćwierćfinał wielkoszlemowego turnieju to za mało. W Polsce, gdy pojawią się zawodnicy osiągający dobre wyniki, oczekuje się od nich nie wiadomo czego...
- Zwłaszcza wtedy, kiedy nie ma sukcesów, to liczy się na jednego, dwóch czy trzech sportowców, którzy je osiągają. Jest wtedy ciężko, bo cały czas towarzyszy ci presja. Najważniejsze dla mnie to trzymać się w czołówce. W tym roku jeszcze nie wygrałam turnieju, ale kalendarz jest taki, a nie inny, zmieniły się zasady startów w imprezach, jest naprawdę mnóstwo niuansów, które wpływają na wyniki, a z których ludzie nie zdają sobie sprawy.
- Wejść do czołówki jest trudno, ale utrzymać się w niej chyba jeszcze trudniej?
- Dokładnie. Żeby być w okolicach 10. miejsca na świecie, trzeba przez cały rok grać bardzo dobrze, przede wszystkim w Wielkich Szlemach, bo one dają mnóstwo punktów.
- Teraz przebywasz trochę dłużej w Krakowie. Oprócz treningów miałaś się jeszcze zająć sprawą kortów, które chcesz tutaj wybudować.
- Dalej prowadzimy rozmowy, poszukujemy ziemi. Sprawa jest w toku.
- Kiedy można się spodziewać jakichś decyzji?
- Szczerze mówiąc, to nie wiem, ale z ziemią w Krakowie jest ciężko, a nie chcemy kortów budować na wsi pod Krakowem, czy Bóg wie gdzie.
- Jakie masz plany na dalszą część sezonu?
- Czeka mnie maraton w Stanach Zjednoczonych, bo tak naprawdę nie mam wyboru i muszę zagrać tam sześć turniejów. Chociaż, jeśli będzie mi się coś działo, będę się czuła mocno zmęczona, to w jakiejś imprezie przed US Open nie wystąpię, ale na pewno spędzę tam półtora miesiąca.
- Wystąpiłaś we wszystkich turniejach wielkoszlemowych. Melbourne, Paryż, Londyn, Nowy Jork. Które z tych miast jest najpiękniejsze?
- Ogólnie te cztery miasta są przepiękne i ciężko mi wybrać jedno. Chyba Melbourne, bo czuć tam Europę, wszędzie jest w miarę: i blisko, i ciepło. Ja lubię lato i słońce (śmiech). Najmniej lubię Nowy Jork, bo tam jest najwięcej korków, ludzi, ścisku. Paryż i Londyn ze swoją otoczką są bardzo do siebie podobne, bo to przecież stolice. W tym roku w Paryżu miałam okazję być w Luwrze, więc widziałam nie tylko korty - spacery po Polach Elizejskich czy jakiekolwiek wyjście w miasto to fantastyczna rzecz.
- Lubisz wolne dni podczas Wielkich Szlemów?
- Trenuję wtedy tylko raz, żeby następnego dnia zachować świeżość, potem biorę lekki masaż. Przeważnie oglądam też występ innego polskiego zawodnika no i odpoczywam. Raczej nie chodzę niczego oglądać, żeby nie tracić koncentracji i dodatkowo się nie męczyć. |
|
|
